World Wide Web, w skrócie WWW, to coś, bez czego dzisiejszy świat nie mógłby istnieć. Stworzenie tego systemu informacyjnego w latach 1980-tych połączyło cały świat za pośrednictwem Internetu. Historia Internetu to fascynująca podróż od prostych stron tekstowych do złożonych aplikacji działających w sieci rozproszonej. W pierwszej części naszego artykułu przyjrzymy się bliżej ewolucji Internetu, od jego początków jako Web 1.0, poprzez dynamiczny rozwój Web 2.0, aż po rewolucję, jaką przyniósł Web 3.0.
Web 1.0, zwany także Internetem statycznym, składał się głównie z prostych, nieinteraktywnych stron tekstowych. Był to czas, gdy użytkownicy byli przede wszystkim konsumentami treści. Wraz z pojawieniem się Web 2.0 Internet stał się bardziej interaktywny i społecznościowy. Użytkownicy zaczęli tworzyć treści, udostępniać je i komunikować się ze sobą za pośrednictwem różnych platform, rozpoczynając erę mediów społecznościowych. W Web 2.0 dominowały scentralizowane platformy, które z jednej strony umożliwiały masowy dostęp do Internetu, ale z drugiej skupiały kontrolę nad danymi i zasobami w rękach kilku dużych korporacji.
Web 3.0, kolejny etap ewolucji sieci, kładzie nacisk na decentralizację i większą kontrolę użytkownika nad swoimi danymi. Dzięki technologii blockchain Web 3.0 zapewnia zdecentralizowaną sieć, w której użytkownicy mogą bezpiecznie przechowywać i wymieniać swoje zasoby bez pośredników. W drugiej części naszego artykułu zagłębimy się w główne zasady Web 3.0, omówimy wyzwania, przed którymi stoi, i przyjrzymy się, w jaki sposób firmy takie jak ECAT eCommerce planują wykorzystać te nowe technologie w swojej działalności. Zbadamy także ograniczenia tej nowej sieci i jej potencjalny wpływ na przyszłość globalnej komunikacji.
Krótka historia Internetu: jak dotarliśmy do Web 3.0
Ewolucja Internetu od Web 1.0 do Web 3.0
Większość ludzi uważa Internet za niezmienny filar współczesnego życia, który istniał od zawsze. Jednak w rzeczywistości Internet od chwili swojego powstania przeszedł ogromne zmiany. Aby lepiej zrozumieć tę ewolucję, warto podzielić historię Internetu na kilka okresów: Web 1.0, Web 2.0 i Web 3.0. Każdy z tych etapów niósł ze sobą nowe możliwości i wyzwania, kształtując sposób, w jaki na co dzień komunikujemy się i wykorzystujemy informacje. Przyjrzyjmy się bliżej, jak doszliśmy do obecnej wersji Internetu, znanej jako Web 3.0.
Sieć WWW, czyli WWW, to globalny system informacyjny oparty na hipertekście, który umożliwia użytkownikom dostęp do zasobów Internetu za pośrednictwem przeglądarek internetowych. Został stworzony w 1989 roku przez Tima Bernersa-Lee w CERN w Genewie. Sieć internetowa działa w oparciu o protokół HTTP i wykorzystuje HTML do tworzenia i łączenia dokumentów w sieci. Dzięki niemu użytkownicy mogą przeglądać, wyszukiwać i udostępniać informacje na całym świecie, co stało się podstawą współczesnego Internetu, łączącego miliardy ludzi i urządzeń w jedną globalną sieć.
Web 1.0: Internet tylko do odczytu. Od 1990 do 2004 roku.
Początki Internetu statycznego.
Początki tego, co obecnie nazywamy Web 1.0, sięgają końca lat 1980. XX wieku, kiedy Tim Berners-Lee pracujący w CERN w Genewie zaczął opracowywać protokoły, które stały się podstawą sieci WWW. Jego wizją było stworzenie otwartych, zdecentralizowanych protokołów, które umożliwiłyby wymianę informacji z dowolnego miejsca na świecie. W 1989 roku Berners-Lee opracował pierwszą wersję tej sieci, która obejmowała lata 1990-2004.
Web 1.0 charakteryzował się głównie statycznymi stronami internetowymi będącymi własnością firm. Strony te zostały stworzone w języku HTML i charakteryzowały się bardzo ograniczoną interaktywnością, pozwalając użytkownikom jedynie na przeglądanie informacji bez możliwości współtworzenia treści. Była to era, w której Internet przypominał ogromną bibliotekę – użytkownicy mogli czytać, ale nie mieli narzędzi do interakcji z treścią.
Model Web 1.0 został oparty na architekturze klient-serwer. Strony internetowe były hostowane na serwerach, a użytkownicy (klienci) uzyskiwali do nich dostęp za pośrednictwem przeglądarek internetowych. Technologia była prosta, ale ograniczona. Usługi takie jak Yahoo! królowała wówczas Altavista, oferująca katalogi stron internetowych i proste wyszukiwarki.
Pierwsze strony internetowe były przede wszystkim informacyjne, pełne tekstu i pozbawione zaawansowanych funkcji. Niemniej jednak pierwsze sklepy internetowe, takie jak Amazon i eBay, zaczęły zmieniać sposób, w jaki dokonujemy zakupów, chociaż nadal dominowały strony statyczne z minimalną interakcją użytkownika.
Web 1.0, jako pierwsza wersja Internetu, położyła podwaliny pod dalszy rozwój sieci. To był czas, kiedy Internet był bardziej miejscem do czytania niż do współtworzenia, co wymagało dużego zaufania do garstki prywatnych firm kontrolujących dostęp i treści.
Tim Berners-Lee położył podwaliny pod Internet.
Tim Berners-Lee położył podwaliny pod Internet, mając na celu poprawę komunikacji i wymiany informacji w środowisku naukowym. Pracując w CERN w Genewie, dostrzegł potrzebę skuteczniejszego sposobu udostępniania i zarządzania ogromnymi ilościami danych generowanych przez badaczy na całym świecie. Jego wizja obejmowała stworzenie otwartych, zdecentralizowanych protokołów, które umożliwiłyby łatwy dostęp do informacji z dowolnego miejsca na świecie. Berners-Lee zależało na umożliwieniu naukowcom i badaczom szybkiego i łatwego dostępu do dokumentów oraz wzajemnego ich udostępniania, co miało przyspieszyć rozwój nauki i technologii. Dzięki tej wizji powstała sieć WWW, rewolucjonizująca sposób, w jaki komunikujemy się i wykorzystujemy informacje.
Wady Web 1.0.
Web 1.0, pierwsza generacja Internetu, miała kilka istotnych wad, które ograniczały jej funkcjonalność i użyteczność.
Brak interaktywności: Strony internetowe były głównie statyczne, co oznaczało, że użytkownicy mogli jedynie przeglądać informacje bez interakcji z ich zawartością lub innymi użytkownikami. Internet bardziej przypominał książkę lub broszurę niż dynamiczne medium komunikacji.
Ograniczone możliwości tworzenia treści: Tworzenie treści było zarezerwowane dla właścicieli witryn internetowych i osób posiadających specjalistyczną wiedzę techniczną. Zwykli użytkownicy nie mieli narzędzi ani środków umożliwiających łatwe tworzenie i publikowanie własnych treści, co ograniczało różnorodność i aktualność informacji dostępnych w Internecie.
Brak personalizacji i dostosowywania: Strony internetowe były jednolite i nie dostosowywały się do indywidualnych potrzeb i preferencji użytkowników. Brakowało mechanizmów personalizacji treści czy interfejsów, ograniczających wygodę i użyteczność sieci. Użytkownicy musieli dostosować się do sztywnych układów stron, zmniejszając swoje zaangażowanie i satysfakcję z korzystania z Internetu.
Słaba nawigacja i wyszukiwanie informacji: Wczesne narzędzia nawigacji i wyszukiwania były prymitywne i nieefektywne. Użytkownicy mieli trudności ze znalezieniem potrzebnych informacji, a struktury stron internetowych często były chaotyczne i niezorganizowane. Brak zaawansowanych wyszukiwarek sprawiał, że znajdowanie konkretnych treści było czasochłonne i frustrujące.
Ograniczona interaktywność multimedialna: Web 1.0 obsługiwał głównie tekst i proste obrazy. Multimedia, takie jak wideo i audio, były rzadkie i trudne do zintegrowania, co ograniczało atrakcyjność i różnorodność treści dostępnych w Internecie. Brak zaawansowanych możliwości multimedialnych sprawiał, że korzystanie z serwisu było monotonne i mniej wciągające.
Zagadnienia kompatybilności i standaryzacji: Brak jednolitych standardów internetowych powodował, że różne przeglądarki i platformy często różnie wyświetlały te same strony. Doprowadziło to do problemów z kompatybilnością i trudności w tworzeniu uniwersalnych stron internetowych. Programiści musieli dostosować swoje strony do różnych przeglądarek, co było czasochłonne i kosztowne.
Te wady Web 1.0 spowodowały dalszy rozwój technologii internetowych, prowadzący do powstania bardziej zaawansowanego i interaktywnego Web 2.0, a następnie do dzisiejszych aspiracji związanych z Web 3.0.
Sieć 2.0. Czytaj i pisz. Od 2004 roku do chwili obecnej.
Era interaktywności i mediów społecznościowych.
Era Web 2.0 rozpoczęła się w 2004 roku wraz z pojawieniem się platform mediów społecznościowych, takich jak Facebook, YouTube i Twitter. Internet przekształcił się wówczas z modelu „tylko do odczytu” na model „odczytu i zapisu”. W tej nowej erze firmy zaczęły oferować platformy, które umożliwiały użytkownikom tworzenie, udostępnianie własnych treści i interakcję z innymi użytkownikami. Popularność Internetu rosła, a kilka dominujących firm przejęło kontrolę nad znaczną częścią ruchu i wartości generowanej w sieci. Model biznesowy oparty na reklamie stał się powszechny, co oznacza, że użytkownicy tworzyli treści, ale nie kontrolowali ich ani nie czerpali korzyści z ich monetyzacji.
Web 2.0 to termin opisujący nową generację aplikacji internetowych charakteryzujących się zwiększoną interaktywnością i dynamiką. Strony internetowe stały się bardziej zaawansowane, umożliwiając użytkownikom nie tylko konsumowanie treści, ale także ich tworzenie i udostępnianie. Technologie takie jak AJAX (Asynchronous JavaScript i XML) oraz standardy HTML5, CSS3 i różne frameworki JavaScript (np. jQuery, AngularJS) umożliwiły tworzenie bardziej responsywnych i interaktywnych aplikacji internetowych.
Pojawienie się mediów społecznościowych zrewolucjonizowało sposób, w jaki komunikujemy się i udostępniamy informacje. Web 2.0 to także czas ogromnego rozwoju blogosfery i pojawienia się platform takich jak WordPress i Blogger, które umożliwiły użytkownikom tworzenie własnych witryn oraz dzielenie się swoimi przemyśleniami i doświadczeniami. Media społecznościowe stały się nową przestrzenią komunikacji, marketingu i budowania społeczności wokół różnych tematów. Jednak z biegiem czasu garstka dużych firm zaczęła kontrolować większość ruchu i wartości generowanej w sieci, wprowadzając model przychodów oparty na reklamach.
Zalety Web 2.0 i przykłady jego zastosowania.
Web 2.0, druga generacja Internetu, wprowadziła wiele korzyści, które znacząco poprawiły funkcjonalność, interaktywność i użyteczność sieci.
Interaktywność i współtworzenie treści: Jedną z największych zalet Web 2.0 jest możliwość interakcji użytkowników z treścią i jej współtworzenia. Platformy takie jak Wikipedia umożliwiają użytkownikom edytowanie i dodawanie informacji, tworząc bardziej dynamiczną i aktualną bazę wiedzy. Użytkownicy nie są już tylko konsumentami treści, ale także ich twórcami.
Rozwój mediów społecznościowych: Web 2.0 przyniósł eksplozję platform mediów społecznościowych, takich jak Facebook, Twitter i Instagram. Platformy te umożliwiają użytkownikom komunikację, udostępnianie zdjęć, filmów i aktualizacji, tworząc globalne społeczności. Na przykład Facebook umożliwia użytkownikom łatwe łączenie się z rodziną i przyjaciółmi, tworzenie grup zainteresowań i organizowanie wydarzeń.
Personalizacja treści: W Web 2.0 strony internetowe mogą dostosowywać się do indywidualnych preferencji użytkownika. Przykładem jest YouTube, który rekomenduje filmy na podstawie historii oglądania i preferencji użytkownika, zwiększając zaangażowanie i satysfakcję z platformy. Algorytmy personalizacji pomagają dostarczać bardziej trafne i interesujące treści.
Łatwość tworzenia treści: Wraz z rozwojem platform blogowych i narzędzi do zarządzania treścią, takich jak WordPress i Blogger, użytkownicy mogą łatwo tworzyć i publikować własne strony internetowe i blogi bez zaawansowanej wiedzy technicznej. Otworzyło to wielu osobom drzwi do dzielenia się swoimi przemyśleniami, doświadczeniami i wiedzą na dużą skalę.
Zaawansowane narzędzia wyszukiwania i nawigacji: Web 2.0 przyniósł rozwój zaawansowanych wyszukiwarek takich jak Google, pozwalających na szybkie i efektywne wyszukiwanie informacji. Użytkownicy mogą teraz łatwo przeszukiwać ogromne ilości danych w Internecie i szybko znajdować potrzebne informacje, znacznie poprawiając efektywność korzystania z sieci.
Rozwój handlu elektronicznego i usług online: Web 2.0 umożliwiła rozwój zaawansowanych platform e-commerce, takich jak Amazon i eBay, ułatwiając zakupy online. Użytkownicy mogą teraz przeglądać produkty, czytać recenzje, dokonywać zakupów i zarządzać zamówieniami z dowolnego miejsca na świecie. Zrewolucjonizowało to handel detaliczny i zmieniło sposób, w jaki ludzie kupują produkty i usługi.
Integracja multimediów: Web 2.0 wprowadził lepszą obsługę multimediów, umożliwiając łatwe wstawianie i udostępnianie filmów, zdjęć i muzyki. Platformy takie jak YouTube umożliwiają użytkownikom tworzenie, udostępnianie i oglądanie filmów, rewolucjonizując rozrywkę i edukację online.
Te zalety Web 2.0 uczyniły Internet bardziej dynamicznym, interaktywnym i użytecznym narzędziem, które znacząco wpłynęło na sposób, w jaki komunikujemy się, pracujemy i bawimy się w Internecie. Przykłady aplikacji takich jak Facebook, YouTube czy Amazon pokazują, jak Web 2.0 zmienił różne aspekty naszego życia, tworząc nowe możliwości i usprawniając codzienne czynności.
Technologie wspierające rozwój Web 2.0.
Technologie wspierające Web 2.0 odegrały kluczową rolę w umożliwieniu rozwoju bardziej interaktywnych i dynamicznych aplikacji internetowych. Oto kilka przykładów takich technologii i ich zalet:
AJAX (asynchroniczny JavaScript i XML): AJAX umożliwia tworzenie bardziej responsywnych aplikacji internetowych, które mogą aktualizować zawartość strony bez pełnego jej ponownego ładowania. Prowadzi to do lepszej interaktywności i płynniejszego doświadczenia użytkownika. Przykładem są Mapy Google, które umożliwiają płynne przesuwanie mapy i zmianę stopnia powiększenia bez konieczności odświeżania strony.
HTML5 i CSS3: Technologie te wprowadziły zaawansowane możliwości tworzenia i stylizacji stron internetowych. HTML5 umożliwia natywną obsługę multimediów (wideo i audio) i oferuje nowe elementy strukturalne, które poprawiają semantykę i dostępność strony. CSS3 wprowadza zaawansowane efekty wizualne i animacje, które poprawiają wygląd i interaktywność stron internetowych. Na przykład wiele nowoczesnych witryn internetowych wykorzystuje HTML5 i CSS3 do tworzenia responsywnych i atrakcyjnych wizualnie interfejsów użytkownika.
Frameworki JavaScript (np. jQuery, AngularJS, React): Te frameworki i biblioteki znacznie upraszczają tworzenie dynamicznych i interaktywnych aplikacji internetowych. jQuery upraszcza manipulację DOM, obsługę zdarzeń i tworzenie animacji, podczas gdy AngularJS i React umożliwiają tworzenie złożonych aplikacji jednostronicowych (SPA) z bogatą interaktywnością. Narzędzia te umożliwiają programistom szybsze i wydajniejsze tworzenie zaawansowanych aplikacji internetowych.
API i integracje: Web 2.0 umożliwia łatwą integrację zewnętrznych usług i aplikacji poprzez interfejsy programowania aplikacji (API). Przykładem jest logowanie się do różnych usług za pomocą konta Google lub Facebook, dzięki czemu użytkownicy mogą łatwiej korzystać z wielu usług bez konieczności zakładania osobnych kont. Integracje API umożliwiają także tworzenie bardziej funkcjonalnych i spersonalizowanych aplikacji, które mogą wykorzystywać zewnętrzne dane i usługi.
Systemy zarządzania treścią (CMS): Narzędzia takie jak WordPress, Joomla i Drupal umożliwiają łatwe tworzenie stron internetowych i zarządzanie nimi bez zaawansowanej wiedzy programistycznej. CMS-y oferują intuicyjne interfejsy użytkownika, bogaty ekosystem wtyczek i motywów, pozwalających na szybkie wdrażanie i modyfikację stron internetowych.
Przetwarzanie w chmurze: Usługi w chmurze, takie jak Amazon Web Services (AWS), Google Cloud Platform (GCP) i Microsoft Azure, umożliwiają elastyczne i ekonomiczne skalowanie aplikacji internetowych. Programiści mogą łatwo wdrażać, zarządzać i skalować swoje aplikacje bez konieczności inwestowania w infrastrukturę fizyczną.
Technologie wspierające Web 2.0 w znaczący sposób przyczyniły się do poprawy funkcjonalności, interaktywności i wygody korzystania z Internetu, czyniąc je integralną częścią zalet sieci tej generacji.
Główne wady Web 2.0.
Scentralizowane sterowanie siecią: Największą wadą modelu Web 2.0 jest scentralizowana kontrola nad dużymi obszarami sieci WWW przez kilka korporacji. Te scentralizowane podmioty mają znaczną władzę i mogą arbitralnie decydować, co jest dozwolone, a co nie, co można opublikować, a co należy usunąć. Taka koncentracja władzy umożliwia łatwą cenzurę wolności słowa, stwarzając poważne zagrożenie dla wolności słowa i różnorodności opinii w Internecie.
Monopolizacja rynku: Kolejną wadą jest monopolizacja rynku przez kilka dużych korporacji. Dominacja tych firm ogranicza konkurencję, utrudniając mniejszym firmom i nowym start-upom konkurowanie z gigantami technologicznymi. W rezultacie innowacyjność i różnorodność w sieci są ograniczone, ponieważ rynek jest zdominowany przez kilka podmiotów.
Manipulacja algorytmem: To kolejny problem Web 2.0. Algorytmy określające, jakie treści są wyświetlane użytkownikom, można manipulować, aby zwiększyć zaangażowanie i przychody z reklam. Prowadzi to do powstawania tzw. baniek informacyjnych i polaryzacji społecznej, gdyż użytkownicy stykają się głównie z treściami potwierdzającymi ich dotychczasowe przekonania, ograniczając różnorodność napotykanych informacji.
Ograniczona ochrona prywatności: Web 2.0 charakteryzuje się również ograniczoną i iluzoryczną ochroną prywatności użytkowników. Chociaż przepisy dotyczące ochrony danych, takie jak RODO w Europie, wprowadzają pewne ograniczenia, wiele firm Web 2.0 w dalszym ciągu gromadzi i przetwarza ogromne ilości danych osobowych. Niewłaściwe zarządzanie tymi danymi może prowadzić do wycieków, stwarzając poważne zagrożenie dla prywatności użytkowników.
Wykorzystywanie treści użytkownika: Ostatnią, ale równie ważną wadą Web 2.0 jest wykorzystywanie treści użytkowników. Użytkownicy często nie zdają sobie sprawy, że tworzone przez nich treści wykorzystywane są przez platformy do generowania zysków. Choć użytkownicy dostarczają wartościowe treści, to właśnie platformy internetowe czerpią z nich najwięcej korzyści finansowych, a użytkownicy nie mają nad nimi pełnej kontroli i korzyści.
Te wady Web 2.0 skłaniają do poszukiwania bardziej zdecentralizowanych rozwiązań, takich jak Web 3.0, których celem jest przywrócenie użytkownikom kontroli nad ich danymi i treściami, zapewniając większą prywatność, przejrzystość i różnorodność w sieci.
Podsumowanie artykułu: Historia Internetu. Część 1
Dołącz do społeczności ECAT eCommerce i wystartuj w biznesie.
Kanał wsparcia w ECAT eCommerce
- Kanał informacyjny dla polskiej społeczności.
- Kanał dyskusyjny dla polskiej społeczności.
- Międzynarodowy kanał wsparcia na Discord
![Rynek Aderlo na Magento. Informator ECAT dotyczący handlu elektronicznego [tydzień 18, 2024]](https://ec-at.com/wp-content/uploads/2024/05/Aderlo-Marketplace-on-Magento.-ECAT-eCommerce-Informer-Week-18-2024.jpg)